Ο Φένριρ ήταν ένας γιγάντιος λύκος και από τα πιο τρομακτικά παιδιά του Λόκι, που ήταν ο θεός όλων των δολοπλοκιών και της απάτης. Σύμφωνα με μια προφητεία, ο Φένριρ θα κατέστρεφε τον παλιό κόσμο, που αυτό σήμαινε ότι θα ερχόταν το τέλος για τους περισσότερους θεούς. Αυτό και μόνο αρκούσε για να τον φοβούνται πολύ όλοι οι θεοί που βασίλευαν στην Άσγκαρντ.
Έτσι, για την προστασία όλων, οι θεοί αποφάσισαν να φέρουν τον Φένριρ στην Άσγκαρντ, ώστε να μην μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερος. Ο Φένριρ μέρα με τη μέρα μεγάλωνε με ανησυχητικό ρυθμό και γινόταν όλο και πιο δυνατός, προκαλώντας μεγάλη ανησυχία στους θεούς. Οι επιθέσεις του σε φίλους και εχθρούς ήταν πολύ συχνές και ενεργούσε πάντα εντελώς απρόβλεπτα.
Για να σταματήσουν τον Φένριρ να προκαλεί χάος στον κόσμο, οι θεοί αποφάσισαν να τον αλυσοδέσουν. Ζήτησαν, λοιπόν, από τους καλύτερους τεχνίτες να φτιάξουν δυο βαριές, άθραυστες αλυσίδες. Έτσι κι έγινε. Οι αλυσίδες κατασκευάστηκαν ειδικά για τον γιγάντιο λύκο με την πεποίθηση ότι θα τον κρατήσουν για πάντα αιχμάλωτο. Όμως, το αποτέλεσμα ήταν τελείως διαφορετικό. Χωρίς να βάλει μεγάλη δύναμη, ο Φένριρ κατάφερε να τις σπάσει αμέσως και πολύ εύκολα.
Μη γνωρίζοντας με τι τρόπο θα μπορούσαν να κρατήσουν δέσμιο τον Φένριρ, οι θεοί ζήτησαν βοήθεια από τους νάνους. Πανέξυπνοι και ευρηματικοί καθώς ήταν, οι νάνοι κατασκεύασαν μια μαγική αλυσίδα, που την ονόμασαν Γκλέιπνιρ.
Η Γκλέιπνιρ ήταν διαφορετική από τις κανονικές αλυσίδες. Εμφανισιακά ήταν λεπτή και έμοιαζε πιο πολύ με κορδόνι παρά με αλυσίδα. Οι νάνοι την είχαν φτιάξει χρησιμοποιώντας τους τένοντες μιας αρκούδας, τις ρίζες ενός βουνού, την ανάσα ενός ψαριού, τον ήχο των βημάτων ενός γάτου, τη γενειάδα μιας γυναίκας και το σάλιο ενός πουλιού. Παρά την εμφάνισή της, η Γκλέιπνιρ ήταν απίστευτα δυνατή.
Βέβαιοι οι θεοί ότι κανείς δεν μπορούσε να καταστρέψει την Γκλέιπνιρ, ούτε καν ο ίδιος ο Φένριρ, κατάφεραν να τον πείσουν να δοκιμάσει τη δύναμη της νέας αλυσίδας, ώστε να αποδείξει πόσο δυνατός ήταν. Ο Φένριρ, μη γνωρίζοντας την παγίδα που του είχαν στήσει οι θεοί, αλλά πονηρός όπως ήταν, δέχτηκε ευχαρίστως την πρόκληση, αλλά με έναν όρο: κάποιος από τους θεούς έπρεπε να βάλει το χέρι του μέσα στο στόμα του.
Όλοι οι θεοί ξαφνιάστηκαν με την απαίτηση του λύκου και σχεδόν κανείς δεν έδειξε πρόθυμος να κάνει αυτό που ζητούσε ο Φένριρ. Μόνο ο Τυρ, ο θεός του πολέμου, βρήκε το θάρρος να βάλει το χέρι του μέσα στο στόμα του λύκου.
Χωρίς να χάσουν στιγμή, οι θεοί έδεσαν τον Φένριρ με την μαγική αλυσίδα που τον έσφιγγε όλο και πιο πολύ. Πάνω στην προσπάθειά του να ελευθερωθεί, χωρίς φυσικά να τα καταφέρει, ο λύκος κατάλαβε ότι τον είχαν εξαπατήσει και από την οργή του δάγκωσε και έκοψε το χέρι του Τυρ. Όλοι οι θεοί ταράχτηκαν με το γεγονός. Μόνο ο Τυρ έμεινε ψύχραιμος, καθώς με το να θυσιάσει το χέρι του μπόρεσε να σώσει την Άσγκαρντ, τους θεούς και τον κόσμο.
Όπως λέει ο μύθος, οι θεοί στη συνέχεια έδεσαν τον Φένριρ σε έναν τεράστιο βράχο σε μια ερημική γη, όπου εκεί παρέμεινε δεμένος μέχρι το Ράγκναροκ, την μεγάλη μάχη που θα σήμαινε το τέλος του κόσμου.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ