Επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής στην Αρχαία Ελλάδα
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είναι γνωστοί μόνο για την εκπληκτική τους συνεισφορά στη φιλοσοφία, την τέχνη και την επιστήμη, αλλά και για την πλούσια παράδοση σε επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής για παιδιά και ενήλικες. Ας δούμε ορισμένα από τα παιχνίδια στρατηγικής που ήταν δημοφιλή στην αρχαία Ελλάδα και πώς αυτά τα παιχνίδια συνέβαλαν στην ανάπτυξη των παιδιών.
Πέττεια
Η πέττεια ήταν ένα δημοφιλές επιτραπέζιο παιχνίδι στρατηγικής μεταξύ των νέων στην αρχαία Ελλάδα. Θεωρείται η αρχαιότερη μορφή ελληνικού επιτραπέζιου παιχνιδιού στην ιστορία και για πολλούς ο πρόγονος του σκακιού. Το παιχνίδι παιζόταν με δύο παίκτες που χρησιμοποιούσαν πιόνια για να αιχμαλωτίσουν και να κινήσουν τις δυνάμεις του αντιπάλου. Ως πνευματικό παιχνίδι, απαιτούσε κριτική σκέψη, σχεδιασμό και αντίληψη, καθιστώντας το εξαιρετικό για να οξύνουν τον νου παιδιών και ενηλίκων. Για την πέττεια υπάρχουν αναφορές σε αρχαίες πηγές, όπως στην Οδύσσεια του Ομήρου. Το παιχνίδι αυτό συνήθιζαν να παίζουν ο Αχιλλέας και ο Αίαντας όταν βρίσκονταν στην Τροία.
Αστράγαλοι ή αστραγαλισμός
Οι αστράγαλοι ήταν ένα παιχνίδι που το έπαιζαν αγόρια και κορίτσια στην αρχαία Ελλάδα με αληθινά οστάρια αστραγάλων (κότσια) από ερίφια και ελάφια. Κάθε πλευρά των αστραγάλων είχε διαφορετική αξία και το παιχνίδι μπορούσε να προσαρμόζεται ώστε να περιλαμβάνει διάφορους κανόνες, ενισχύοντας την μαθηματική και στρατηγική σκέψη των παιδιών για να κερδίσουν. Το παιχνίδι του αστραγαλισμού παιζόταν από τέσσερις τουλάχιστον παίκτες. Κάθε παίχτης πετούσε ψηλά έναν αστράγαλο και προσπαθούσε να τον ξαναπιάσει με την αναστροφή της παλάμης αφού πρώτα είχε προλάβει να πιάσει από κάτω έναν άλλο αστράγαλο.
Οστομάχιον
Ήταν ένα επιτραπέζιο ατομικό ή ομαδικό παιχνίδι σκέψης της αρχαιότητας. Η ονομασία του προέρχεται από τις λέξεις «οστούν» και «μάχην». Σκοπός του παιχνιδιού ήταν να καταφέρουν οι παίκτες να σχηματίσουν με τα 14 επίπεδα πολυγωνικά οστά (όλα μαζί σχημάτιζαν ένα τετράγωνο) διάφορες γεωμετρικές φιγούρες ανταγωνίζοντας ο ένας τον άλλον. Το παιχνίδι αυτό ο Αρχιμήδης το αντιμετώπισε σαν ένα μαθηματικό πρόβλημα που το ανέφερε στην πραγματεία του «Οστομάχιον».
Τα επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής που έπαιζαν τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν απλώς χόμπι. Έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ευφυΐας, στην προώθηση της κριτικής σκέψης και στην τελειοποίηση των στρατηγικών δεξιοτήτων τους. Αυτά τα παιχνίδια δεν ήταν μόνο πηγή ψυχαγωγίας, αλλά και ένα πολύτιμο εκπαιδευτικό εργαλείο που βοήθησε στη διαμόρφωση των δεξιοτήτων των νέων στην αρχαία Ελλάδα.